Diagnoza i terapia logopedyczna, neurologopedyczna dla dzieci
Obserwujesz u swojego dziecka sygnały mogące świadczyć o zaburzeniach mowy? W takim razie zgłoś się do logopedy lub neurologopedy, który pomoże w zakresie diagnozy i terapii.
Mowa ma bardzo duże znaczenie w społecznych kontaktach człowieka z innymi ludźmi. Dzięki odbieraniu i rozumieniu mowy dziecko poznaje otaczający go świat. Poprzez umiejętność mówienia i precyzyjnej komunikacji zdobywa potrzebne mu informacje, wyraża własne myśli, uczucia i pragnienia. Prawidłowy rozwój mowy dziecka stanowi podstawę kształtowania się i rozwoju jego osobowości.
Zatem jeśli zauważyłeś, że Twoje dziecko ma problemy np. z rozumieniem tego, co do niego mówimy, nie spełnia poleceń zawierających znane mu wyrazy, czy nie używa słów-komunikuje się gestami lub nieprawidłowo wymawia głoski jak również istnieje coś z zakresu mowy, co Cię niepokoi jest to czas, aby udać się na konsultację z logopedą.
Wczesna interwencja logopedyczna czy neurologopedyczna pozwala na osiągnięcie lepszych efektów terapii nie tylko w zakresie leczenia. Z kolei, jeśli Twoja pociecha ma zdiagnozowane zaburzenia neurologiczne, zamiast logopedy zwróć się po pomoc do neurologopedy. Sprawdź, w jakich przypadkach diagnoza i terapia logopedyczna lub neurologopedyczna może pomóc Twojemu dziecku, jak przebiega oraz jakie efekty zapewnia.
Czy wady wymowy są takim problemem, że trzeba poświęcać mu aż tyle uwagi? Odpowiedź brzmi jasno - tak!
Nieprawidłowości artykulacyjne mogą być spowodowane nieprawidłowymi wzorcami artykulacyjnymi, które dziecko obserwuje u osób dorosłych ze swojego otoczenia. Jednak nie zawsze tak jest – źródło problemu może leżeć głębiej. Nieprawidłowy przebieg ciąży i porodu, złe nawyki w okresie niemowlęcym, wady anatomiczne (np. skrócone wędzidełko), choroby genetyczne i ośrodkowego układu nerwowego – to czynniki, które mogą zaburzać prawidłowy rozwój dziecka.
Inną przyczyną nieprawidłowości w rozwoju mowy są złe nawyki w okresie niemowlęcym. Zbyt długie karmienie butelką, ssanie smoczka lub kciuka to coś, co nie zawsze wzbudza niepokój. Tymczasem okazuje się, że może spowodować wadę wymowy w przyszłości.
Problem z zaburzeniami mowy może pojawić się również w wyniku przerośniętego trzeciego migdała, wczesnej próchnicy zębów mlecznych, nieprawidłowego oddychania czy niedosłuchu.
Zaburzenia mowy czasem mają również podłoże neurologiczne. W takich przypadkach terapia dziecka prowadzona jest przez neurologopedę. Zajmuje się on diagnozą i terapią dzieci, które zmagają się z zaburzeniami mowy spowodowanymi m.in. zespołami genetycznymi, mózgowym porażeniem dziecięcym bądź zespołem Aspergera. Opóźniony rozwój mowy wymagający pomocy neurologopedy może pojawić się również u dzieci ze spektrum autyzmu, a także u tych z tzw. grupy ryzyka ciążowego.
Wczesna terapia dziecka zwiększa szansę na skuteczne leczenie zaburzeń mowy, a także na usuwanie barier komunikacji językowej.
Dlatego tak ważne jest, żebyś bacznie obserwował zachowanie swojej pociechy i jak najszybciej wyłapał sygnały świadczące o tym, że warto szukać pomocy u specjalisty.
Wskazaniem jest m.in.:
zniekształcanie głosek, mówienie przez nos, jąkanie się czy seplenienie u kilkuletniego dziecka;
nieprawidłowy zgryz przeszkadzający w poprawnej mowie;
zbyt szybkie lub wolne tempo wymowy;
problemy z nawiązywaniem kontaktu wzrokowego, wykonywaniem prostych gestów u rocznego dziecka;
brak umiejętności stworzenia prostego zdania u dwuletniego dziecka;
problemy ze ssaniem piersi czy jedzeniem z butelki (dziecko połyka dużo powietrza i widać, że jedzenie sprawia mu trudności);
brak reakcji na głosy z otoczenia (co może sygnalizować problemy ze słuchem);
Jeśli nie pojawiają się żadne nieprawidłowości w rozwoju dziecka, już na etapie kilku miesięcy zaczyna ono gaworzyć.
Następnie wypowiada proste słowa, a wieku dwóch lat składa z nich pierwsze zdania.
Trzylatek powinien budować bardziej złożone zdania i prawidłowo wymawiać spółgłoski. W wieku czterech lat dziecko zaczyna wymawiać głoski takie jak „sz”, „cz”, „dź”, „dż”, „ż” – na tym etapie niewielkie problemy z ich wymową są czymś normalnym. Jednak pięciolatek nie powinien mieć z tym trudności.
Ważne jest, aby obserwować dziecko na każdym etapie jego rozwoju. Nie chodzi tu tylko o to, żeby przyjrzeć się temu, jak mówi. Niepokojącym sygnałem mogą być także trudności z jedzeniem bądź problemy ze słuchem.
Pamiętaj rodzicu nie słuchaj innych, nie wierz w obietnice, że przecież zacznie mówić ma czas lub chłopcy mówią później! Zaufaj sobie bo to ty najbardziej znasz swoje dziecko.